بدی بخل (قرآن)بخل عبارت است از خوددارى صاحب نعمت، از انفاق آنچه خداوند به وى ارزانى داشته در جایى که انفاق، محبوب و مطلوب است. بخل‌ورزی در نزد خداوند، شر و نکوهیده است. ۱ - شر بودن بخل نزد خداوندخداوند در برخی آیات قرآن، از جمله در سوره آل عمران، بخل‌ورزی را امری شر و نکوهیده در نزد خداوند شناسانده است: ولایحسبن الذین یبخلون بمآ ءاتلـهم الله من فضله هو خیرا لهم بل هو شر لهم سیطوقون ما بخلوا به یوم القیـمة ولله میرث السمـوت والارض والله بما تعملون خبیر. «کسانی که بخل می‌ورزند، و آنچه را خدا از فضل خویش به آنان داده، انفاق نمی‌کنند، گمان نکنند این کار به سود آنها است؛ بلکه برای آنها شر است؛ بزودی در روز قیامت، آنچه را نسبت به آن بخل ورزیدند، همانند طوقی به گردنشان می‌افکنند. و میراث آسمانها و زمین، از آن خداست؛ و خداوند، از آنچه انجام می‌دهید، آگاه است». ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۴۸، برگرفته از مقاله «بدی بخل». رده‌های این صفحه : بخل | موضوعات قرآنی
|